Kokumu werkt vanuit een bepaalde visie op kinderen. Zij gaat uit van de gedachte dat kinderen van nature liefdevol, meewerkend en gemakkelijk zijn.

 

Maar dat deze aard overschaduwd kan worden door gevoelens die de kop op kunnen steken. Gevoelens van verdriet, angst, frustratie of een zich niet gewaardeerd voelen. Hierdoor kunnen kinderen gedrag laten zien dat juist niet liefdevol, meewerkend of gemakkelijk is, maar angstig, star of moeilijk.

 

Kinderen die dit gedrag laten zien, geven  signalen af, waaruit blijkt dat ze zich niet verbonden voelen met de volwassenen om zich heen. Zij vragen met dit gedrag de hulp van de volwassenen om hen heen.

 

Kinderen kunnen zich weer herstellen van deze gevoelens en zich weer verbonden gaan voelen door uiting te geven aan deze gevoelens terwijl er een volwassene in de buurt is, die met warmte en zorg naar hen luistert. Zij kunnen zich bevrijden van al deze gevoelens, bijvoorbeeld door te huilen, te krijsen of te stampvoeten.

 

Om kinderen te leren begeleiden zodat zij zich weer verbonden kunnen gaan voelen met hun eigen liefdevolle aard en met alle andere mensen om zich heen, heeft Kokumu een programma ontwikkeld voor ouders en andere begeleiders (leerkrachten, hulpverleners) van kinderen.

 

 

Kokumu laat zich hierbij inspireren door de inzichten van Byron Katie, Patty Wipfler en Alice Miller. De basis van de werkwijze van Kokumu ligt bij de Stichting Herwaarderingscounselen.