Hulp aan peuters, die bijten
Home
Programma
Literatuur
Achtergrond en links
Aanmelden
Visie

Kokumu

spelen2.jpg

door: Patty Wipfler

 

Veel Peuters gaan door een periode van maanden, dat ze bijten. Ze bijten hun mama's en papa's of ze bijten andere kinderen, wat veel zorg en emotionele lading met zich meebrengt. De ouders van kinderen die gebeten worden, gaan sterk in de verdediging en hun houding van:"Ik moet mijn kind beschermen", kan heel makkelijk voelen als:"Jouw kind is slecht en ik zal mijn kind niet met jouw kind laten spelen."

 

De meeste kinderen experimenteren met bijten


Elk kind experimenteert door te bijten. Baby’s bijten op hun bijtring, de borst van hun moeder, of de vingers en schouders van hun ouders. Gewoonlijk communiceert, het onmiddellijk ineenkrimpen of huilen van de veraste ouder, dat bijten zeer doet en na wat experimenten, heeft het kind genoeg geleerd over bijten om verder te gaan. Het experiment stopt. Er is niets slecht of verkeerd aan dit experiment met bijten. De baby doet wat het moet doen om te leren.

Het helpt in het leerproces, als de volwassene reageert met een "Au! Bijt me alsjeblieft niet", maar beschuldigen, straffen of de baby de les lezen helpt niet. Een baby moet experimenteren om te leren, dus een paar pijnlijke momenten zullen nodig zijn, voordat het leerproces verder kan gaan. Ouders moeten zichzelf veiligstellen met een kind dat bijten onderzoekt. Het slaat bijvoorbeeld nergens op om je vinger in de mond te stoppen van een kind dat met bijten experimenteert. 

Een beet van een peuter is heel zelden een experiment. De meeste peuters weten al dat bijten de ander pijn doet. Je zult wel denken:”Nou als hij WEET dat het pijn doet, waarom besluit hij het dan te doen?” Volgens mij besluiten peuters niet om te gaan bijten. In hun hart zijn ze heel genereus en willen ze niemand pijn doen. Een peuter bijt, omdat een grote golf van emoties, plotseling over hem heen komt. Hij heeft het niet gepland en hij wist niet hoe het te stoppen. Het is als een nies of een hoest. Het lijf doet dat voor interne en niet te controleren redenen.

 

Peuters bijten als ze zich bang of gefrustreerd voelen.


Een van de momenten waarop peuters zullen bijten, is als ze zich bang voelen of gefrustreerd, en niemand hebben gevonden die wil luisteren. Peuters hebben elke dag veel kansen nodig om hun frustraties, angst en andere gevoelens te uiten. Ze willen dichtbij mama en papa zijn, maar mama’s en papa’s moeten werken, winkelen, eten klaarmaken, telefoneren en voor andere kinderen zorgen. Kleine teleurstellingen en eenzame momenten stapelen zich op. Peuters zijn klein en kwetsbaar en als ze niet in staat zijn om dichtbij en verbonden te zijn met hun ouders en hun verzorgers, creëert dat een echte noodtoestand in hun emotionele leven. Gewone dagelijkse gebeurtenissen kunnen een peuter boos en alleen achterlaten, ook al is er, volgens een volwassene, niets moeilijks gebeurd.

Bijvoorbeeld, als een ouder een avond voor werk weg is, begrijpt een peuter haar afwezigheid niet. Hij voelt zich bang en probeert te huilen, in de hoop zijn angsten en verdriet te verwerken in de armen van iemand die van hem houdt en zal luisteren. Maar de goed bedoelende verzorger, gelooft dat de peuter zich beter zal voelen als hij niet huilt en geeft hem een fles en brengt hem naar bed. De volgende dag bij het kinderdagverblijf bijt hij een kind dat bij hem in de buurt komt. Hij probeerde om een gezonde huilbui te hebben over het missen van zijn ouder, maar kon dat niet. Dus de gevoelens die hij wegstopte kwamen naar buiten in de vorm van bijten. Hij weet niet waarom en hij heeft niet gekozen om te bijten. Hij was eenvoudig te gespannen om goed te kunnen functioneren.

 

De gevoelens van peuters kunnen komen van huidige gebeurtenissen en gebeurtenissen van een tijd terug

 

De spanningen die peuters aanzetten oom te bijten kunnen komen van dingen die pas gebeurd zijn. De geboorte van een zusje of broertje, de afwezigheid van een ouder, een verhuizing, getuige zijn van geweld op de tv, verandering van oppas, zijn de soorten van gebeurtenissen, die betrekking kunnen hebben met een kind dat bijt.

Het feit dat een kind gevoelens heeft, die in de vorm van bijten worden uitgedrukt is niet de schuld van de peuter. het is eenvoudig een van de uitdagingen, waar verzorgers van kinderen mee om moeten gaan. Bijten is als een loopneus. Het is gewoon, het is niet fijn voor de ouder, maar ook niet voor het kind en het kan een ongunstig effect hebben op andere kinderen. Wij, volwassenen kunnen het kind door het bijten heen helpen en zijn vrienden beschermen.
 

Bijten kan ook gedreven worden door gevoelens over gebeurtenissen aan het begin van het leven van een kind. Ik ken verschillende peuters die soms bijten of uithalen naar andere kinderen. Meestal wordt er geslagen of gebeten als de kinderen samen zitten of spelen in afgesloten ruimtes. Als de ouders en ik beginnen uit te zoeken wat voor spanningen er kunnen zijn, hebben we opgemerkt dat al deze kinderen een moeilijke geboorte hebben gehad. Allemaal zijn ze na een lange bevalling geboren of nadat ze een tijdje vastzaten in het geboortekanaal. We gissen (met jonge kinderen is gissen het beste wat je kunt doen) dat in gesloten ruimtes zitten, opgeslagen gevoelens van paniek kunnen oproepen. Het kind kan bijten vanwege niet te sturen angsten overgebleven van gevangen te hebben gezeten en niet in staat zijn om voor zichzelf te zorgen.

Peuters kunnen ook vanuit frustratie bijten. Een peuter zijn, is een grote hoeveelheid dingen zien die mensen doen en denken:”Ik wil DAT doen!” De peuter weet niet dat het nog niet de kracht en coördinatie heeft om hem helemaal te slagen. Het is een hoopvolle en tegelijkertijd een periode van leven vol met frustraties. Als een peuter een driftbui krijgt, de natuurlijke, gezonde ontspannende reactie op frustratie, mag dat niet. De frustratie van een kind kan opgebouwd worden totdat hij het niet uit kan staan om dichtbij andere kinderen te zijn.  Hij bijt of haalt uit, omdat de opgebouwde frustratie in hem geen uitgang heeft gevonden.  


Je hoeft niet te weten waarom een kind bijt


Gissen, waarom een kind bijt kan helpen als je kunt voorspellen wanneer dit gedrag opkomt, zodat je dichtbij kunt zijn, klaar om tussenbeide te komen om het kind te helpen en andere kinderen te beschermen. Maar om de spanning die het bijten veroorzaakt te helen, hoef je de reden achter het gedrag van een kind niet te weten. Of je nu nagedacht hebt over een soortgelijke situatie of niet, je behulpzame acties zullen hetzelfde zijn. 

 

Een kind helpen om spanningen te verwerken op productieve manieren


Bijten lost de spanning niet op. Gewoonlijk voelt een kind zich nog slechter nadat hij iemand heeft gebeten dan daarvoor, wat er dan nog eens bij komt. Als je kind iemand heeft gebeten, heeft hij nodig dat je dichtbij hem komt en hem liefdevol vertelt dat het je spijt dat je niet door had, dat hij je hulp nodig had. Dan verplaats je jezelf zo dat je hem in de ogen kunt kijken en hem vraagt of er iets aan de hand is. Meestal zul je geen uitleg in woorden krijgen. Het is je vraag en je belangstelling in zijn gevoelens die er toe doen. Voordat hij beet, verloor hij het bewustzijn van verbondenheid met wie dan ook. Je bereidheid om je te verbinden zal hem helpen om jou de verwarde gevoelens te laten zien, die hij met zich meedraagt. Meestal wil hij dan niet naar je kijken en dat kan eruit zien of hij zich niet wil verbinden. Hij zal wel beginnen te kronkelen en te draaien. Als je liefdevol blijft proberen om oogcontact te maken en hem vertellen dat je nu bij hem wilt zijn, zal een kind dikwijls in staat zijn om gevoelens los te laten door te huilen of een driftbui, zodra jij wat tijd hebt genomen om te proberen de verbinding te maken.

De spanningen die het bijten veroorzaken zullen door huilen, driftbuien, transpiratie en soms beven tijdens het huilen en worstelen, losgelaten worden. Dit uiten van verwarring heelt de spanningen. Als je dichtbij kunt blijven, kunt blijven luisteren, hem kunt vertellen dat je om hem geeft, en hem de tijd gunt, zal hij deze spanningen met veel toewijding en passie helen. Als hij klaar is zal hij helemaal niet meer willen bijten. Een andere laag van dezelfde soort spanningen kunnen na een tijdje weer erin sluipen, maar jouw kind zal je laten zien dat hij ontspannen is en zich veel dichter bij jou voelt. Na verschillende goeie huilbuien, zal het bijtgedrag stoppen, omdat je hem hebt geholpen, de opgestapelde verwarrende gevoelens, die dat gedrag veroorzaakten,  weg te halen. 

 

Strategieën die je kind afleiden van het bijten

 

Je hoeft niet te wachten totdat het bijten weer gebeurt om te proberen te helpen. Er zijn manieren die dit kunnen voorkomen en heel snel effect hebben. dat zijn: Speciale Tijd en Blijf en Luister.

 

 

Strategie nummer een: Speciale Tijd

 

De eerste stap om een kind te helpen dat begint te bijten is om zijn vermogen om je aandacht en je liefde te voelen sterker te maken. Speciale Tijd is een ideaal instrument voor deze stap. Je maakt een bepaalde hoeveelheid tijd vrij voor je kind alleen. Laat hem weten, dat dit Speciale Tijd is en hoe lang het zal duren, kom daarna dichterbij, biedt warmte, oogcontact en enthousiasme aan en speel, zoals je kind wil spelen.

Als hij op een manier speelt dat jou buitensluit, kom dan nog dichterbij, raak hem liefdevol aan en maak nog meer oogcontact. als hij eenmanier vindt om met je te lachen (zonder dat je hem kietelt) probeer het lachen dan aan de gang te houden, omdat gelach ook helpt om spanningen los te laten. Als de tijd voorbij is laat hem dan weten dat je het fijn vindt om met hem te spelen en dat er gauw een andere Speciale Tijd zal zijn

Speciale Tijd die dagelijks of zo vaak mogelijk in een week wordt gedaan zal een kind aanmoedigen om zijn gevoelens op het moment dat ze opklomen aan jou te laten zien. Misschien gaat hij wel weer huilen als je weggaat, of in plaats daarvan een driftbui krijgen of chagrijnig zijn als hij dat extra koekje waar hij om vraagt niet krijgt. Dit is vooruitgang, ook al zou conventionele wijsheid het interpreteren als terugval. Speciale Tijd heeft de relatie opgewarmd, zodat het kind hoopt dat je hem in je armen zult nemen en heel lief zegt:"Het spijt me dat je, je zo verwart voelt."

 

Strategie nummer twee: Blijf en Luister

 

Kinderen die beginnen te bijten proberen hun ouders en verzorgers duidelijk te maken dat ze veel gevoelens hebben die gehoord moeten worden. Deze gevoelens uiten zich in smoesjes zoals niet in het autozitje willen, niet uit willen kleden om in bad te gaan, of niet in staat zijn om met spelen te stoppen om naar het kinderdagverblijf te gaan. Ze beginnen te huilen of krijgen een driftbui, maar ouders hebben geleerd om de uitbarsting te stoppen, terwijl hij zijn verwarring loslaat, door te huilen of door een driftbui.

Blijf en luister geeft het kind deze kans. Als de ouder opmerkt dat het bijna tot een uitbarsting komt dan komt  hij dichterbij, laat voor een tijdje andere verwachtingen los en luistert met warmte. Kinderen weten precies hoe spanningen te ontladenOuders en verzorgers hebben de gelegenheid om hunreacties te vernieuwen, zodat huilen en driftbuien het effectieve, maar tijdrovende werk kunnen doen, van gevoelens oplossen die de oorzaak zijn van moeilijk gedrag. Als ouders moeten we ons trainen om te denken:" O, wat goed een driftbui. hij vertrouwt mij en hij heeft er nogal een dag op zitten." Of:" Ach ze gaat nu even huilen. Het zou fijn zijn om wat tijd te nemen om met haar contact te maken, ik ben de hele dag aan het jagen geweest."  

 

 Het steeds weer gebruiken van Speciale tijd en Blijf en Luister zal de spanningen weghalen die ervoor zorgden dat een kind ging bijten. Het kan even duren, peuters hebben vaak al veel spanningen weggezet tegen de tijd dat ze hun verwarring laten zien door te bijten. Maar je zult ze zien ontspannen, veel vrijer  spelen en je steeds meer  laten zien van de emotionele uitbarstingen die ze nodig hebben om weer vrolijk en ontspannen te kunnen zijn. 

 

Peuters kunnen ook bijten wanneer je heel speciaal lief en nabij bent.

 

Het kan zijn dat een ouder soms knuffelt en heel nabij speelt met hun verrukkelijke peuter, en dat hun kind ze zomaar uit het niets bijt. Het is een schok en het voelt als een belediging! Als dat verschillende keren gebeurt, raken ouders op hun hoede voor nabije spelletjes met hun kind. Ze kunnen niet begrijpen waarom hun kind ze bijt gedurende het meest lieve moment tijdens het spelen.

De kans om te knuffelen en te lachen en een ouder naar ze te zien stralen is erg geruststellend voor een kind. Hij neemt zoveel mogelijk van de vrolijkheid en de liefde van zijn ouder als hij kan in zich op. Als zijn kleine kopje overstroomt van verbondenheid en plezier kan elke angstknoop die hij niet heeft verwerkt, hem grijpen en zich aankondigen door hem aan te zetten om te bijten. Een beet midden in warm en nabij spel betekent:"Ik ben klaar om je een paar grote gevoelens te laten zien, maar ze komen zo snel, dus heb ik je nodig om me te helpen er bij te komen. "Vaak gaat het om kinderen, die angsten opzij hebben gezet, door vroege fysieke uitdagingen, trauma's of een moeilijke geboorte, die aangeven dat ze hulp nodig hebben met hun angsten door te bijten tijdens nabij spel.

Als je bent gebeten is het slim om zo min mogelijk geschrokken te reageren. Houd je kind tegen je aan en zeg iets als:”Liefje ik kan je mij niet laten bijten. Vertel me waar je aan denkt.” Zoek oogcontact en blijf heel dichtbij.  Het voelen van je aandacht en je bereidheid om te luisteren zullen jouw kind helpen om van bijten zonder er gevoelens over te hebben (angsten maken de meeste mensen, grote en kleine, gevoelloos) te groeien naar zich boos, paniekerig en gefrustreerd te voelen. Blijf dichtbij en wees ondersteunend: jouw aandacht helpt het kind te focussen op de gevoelens die hij moet uiten en helen. Jouw aandacht is de balsem, die diep in zijn hart zal blijven als hij klaar is. 

 

Een kind helpen om veilig zijn evenwicht te vinden ook al bijt hij.

Als je kind je eenmaal in het midden van nabij en lief spel heeft gebeten, verwacht dat hij dit weer zal proberen, als je de volgende keer weer zo nabij en vol warmte met hem speelt. Spanningen worden steeds weer opnieuw aan ouders getoond, als ze niet zijn losgelaten.

Als je liefdevol de aanval van een kind dat klaar is om te bijten kunt stoppen, door je hand op zijn voorhoofd te zetten, dan kun je jezelf beschermen en hem de gevoelens, die hij heeft laten opmerken.  Hou hem dichtbij en toch een stukje weg van de plek waar hij wil bijten en vertel hem iets als:”Ik laat je niet op mij knagen lieverd.” Zo veilig en dichtbij vastgehouden, met je ondersteuning en aandacht, kan een kind door zowel hard te lachen  spanning op die manier veilig loslaten, of door hard te huilen, omdat je hem niet laat bijten. Hij zal de angst kunnen voelen die maakt dat hij probeert iemand te “pakken”. Dit is een andere manier om een “sessie” te beginnen. (een sessie is het moment van huilen en driftbuien, om gevoelens onder onwerkbaar gedrag, los te  laten) 

 

Het is niet de schuld van het kind

 

In geen enkel geval zal het helpen als een kind dat bijt zich schaamt, beschuldigd wordt. Hij kaner niets aan doen dat zijn gevoelens zo strak zijn verpakt dat het bijten hem overkomt. Hij heeft geprobeerd te huilen en geprobeerd een driftbui te krijgen, maar heeft nog niet het succes gehad die nodig is om deze aanhoudende spanningen los te laten.

Je kunt helpen, of je nu ouder, oppas of een vriend bent. Elk nadenkend persoon is de juiste persoon om naar de gevoelens van een kind te luisteren. En elk kind zal het bijten achter zich laten, zodra het gevcoel van binnen hem toestaat te ontspannen en zich veilig te voelen.

contact

zwartwit1.jpg
tot ziens

terug